Οι περισσότεροι από τους αθλητές που έχουμε ως ινδάλματα έχουν περάσει χιλιάδες ώρες στους ίδιους χώρους με τους προπονητές τους.
Εκατοντάδες ώρες στα ίδια δωμάτια, όταν καταλύουν σε ξενοδοχεία πριν από κάποιο αθλητικό event. Κάποιοι έχουν μοιραστεί τα ίδια μπάνια και τα ίδια αποδυτήρια. Έχουν έρθει σε στενή σωματική επαφή με τους προπονητές/συναθλητές τους, αφού όλα τα αγωνίσματα προϋποθέτουν αγγίγματα.
Όλα τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δε σημαίνουν ότι στον αθλητισμό θα υπάρξει σίγουρα σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση, είτε από προπονητές, είτε από παράγοντες ή ακόμη κι από συναθλητές. Εξηγούν, όμως, σε μεγάλο βαθμό γιατί ο αθλητισμός διαφέρει ως πεδίο άσκησης αυτής της φριχτής συμπεριφοράς.
Υπάρχει και κάτι ακόμη, εξίσου σημαντικό.
Οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ αθλητών ή αθλητών-προπονητών. Είναι σχέσεις στενές, δεσμοί που πολλές φορές αντικαθιστούν ή δρουν παράλληλα με τις οικογενειακές σχέσεις. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αθλητές να θεωρούν δεύτερο «πατέρα» τον προπονητή; Πόσες φορές δεν έχουμε δει γονείς να «παραδίδουν» το παιδί τους στον προπονητή και να θεωρούν ότι έχουν κάνει το χρέος τους;
Όλα τα παραπάνω δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θολώσουν τη σχέση μας με τον αθλητισμό. Ίσα-ίσα, μέσα από τον αθλητισμό μαθαίνουμε πανανθρώπινα ιδανικά και χρήσιμες αρχές με τις οποίες μπορούμε να πορευτούμε στη ζωή μας.
Όλα τα παραπάνω, όμως, κρούουν ένα καμπανάκι κινδύνου. Πολλά περιστατικά τα οποία δε γνωρίζαμε ή δεν είχαμε εκπαιδευτεί να αναγνωρίζουμε είναι περιστατικά που χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και διερεύνησης. Μια άσχημη διάθεση του παιδιού μας μετά την προπόνηση μπορεί να μην σχετίζεται με την κακή απόδοση, αλλά με μια πιθανή δυσάρεστη εμπειρία που είχε. Μια πιθανή επιθυμία ενός νεαρού αθλητή να εγκαταλείψει ένα άθλημα ίσως οφείλεται σε κάτι βαθύτερο από το ότι απλά «ήθελε να αφοσιωθεί στο διάβασμα».
Με τον ντόρο που έχει γίνει το τελευταίο διάστημα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πει «δε γνώριζα». Από τα λόγια (των αθλητών) πρέπει να περάσουμε στις πράξεις (των υπευθύνων). Είναι καιρός η πολιτεία –και οι ομοσπονδίες να αναλάβουν δράση αποφασιστικά και υπεύθυνα. Να σπάσουν το απόστημα και να αποδοθεί δικαιοσύνη, ώστε τα θύματα να μη βιαστούν για δεύτερη φορά.
Αν δε βγάλουμε τώρα κόκκινη κάρτα στη σεξουαλική βία στον αθλητισμό, ώστε να την αποβάλουμε, θα έχουμε χάσει μια ιστορική ευκαιρία. Η βία θα μείνει στον αγώνα και θα σκοράρει ξανά.