Σε μια τόσο νεαρή ηλικία η μοίρα τού έλαχε να είναι από τους πρώτους που θα υπερασπιστούν την πατρίδα του.
Κι εκείνος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά της, χωρίς να διστάσει. Σαν ανδρειωμένος απόγονος των ηρώων της Κύπρου, σαν γνήσιο τέκνο του ελληνισμού. Δεν το σκέφτηκε στιγμή. Δήλωσε «παρών» και όρθωσε το ανάστημά του για να προστατεύσει τα πάτρια εδάφη.
Το ύψωμα «Παμπούλας» έμελε να γίνει το σημείο που έπεσαν οι τελευταίες σταγόνες του αίματός του. Για αυτούς τους ανθρώπους, τους ηρωικούς, τους αθάνατους, έχουν πει οι αρχαίοι πρόγονοί μας ότι κάθε σημείο αυτού του πλανήτη μας είναι ο τάφος τους. «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος» – κι όντως αυτό ισχύει. Τη μνήμη τους τιμούμε σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, σε όλη την Κύπρο μας, σε όλη την οικουμένη όπου χτυπάει η καρδιά του ελληνισμού.
Είναι τιμή να μεγαλώνεις στα ίδια μέρη, με τις ίδιες αρχές και τα ίδια αξιακά συστήματα που μεγάλωσαν οι Ήρωες της πατρίδας μας.
Έτσι φτιάχνεις μια νέα γενιά που τιμά την προηγούμενη και μπορεί να δώσει με αξιώσεις τις δικές της μάχες.
Οι σημερινές μάχες μπορεί να μη δίνονται με σιδερένια όπλα και εκκωφαντικούς ήχους από πολυβόλα. Είναι όμως εξίσου σημαντικές.
Αν κάτι μας έχει μάθει η Ιστορία, είναι ότι τις μάχες της γενιάς μας, της κάθε γενιάς, πρέπει να τις δίνουμε μονιασμένοι. Μόνο έτσι θα έχουμε αξιώσεις να τις κερδίσουμε.
Σήμερα, είναι χρέος μας να είμαστε μονιασμένοι μπροστά στις προκλήσεις της νέας εποχής.
Δεν μας πρέπει διχόνοια, δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε άλλον χρόνο. Η παράνομη κατοχή εξακολουθεί να υφίσταται και η προσβλητική στάση της Τουρκίας γίνεται χρόνο με τον χρόνο ακόμη πιο έντονη. Η αναθεωρητική, αποσταθεροποιητική και παραβατική συμπεριφορά του εισβολέα απαιτεί από εμάς επαγρύπνηση, σταθερή διεκδίκηση του Δικαίου μας και σθεναρό αγώνα για τα αιτήματά μας.
Ήταν τιμή μου να εκφωνήσω τον επιμνημόσυνο λόγο σήμερα για τον Οδυσσέα Κλεάνθους στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα στις Πάνω Κυβίδες.
Αιωνία η μνήμη του.
